کار اصلی میکرفون ها امواج صدارا به وسیله جریان برق به حسگر الکتریکی تبدیل میکند.

میکروفون ها صدا را از طریق دیافراگمی که داخل آن‌‌ها قرار دارد، دریافت می‌‌کنند. دیافراگم یک لایه‌‌ی خیلی نازک است که وقتی صدا با آن برخورد می‌‌کند تحریک میشود شروع به لرزیدن می‌‌کند. دیافراگم‌‌ها معمولا سه سایز دارند : کوچک، متوسط و بزرگ. در واقع اندازه‌‌ی دیافراگم تعیین می‌‌کند که حساسیت دینامیک، کشش صدا، نویز داخل آن و… چقدر باشد.

میکروفون‌های گیمینگ معمولاً ویژگی‌هایی دارند که آنها را برای بازی مناسب می‌کند. این ویژگی‌ها شامل کیفیت صدای بالا، کاهش نویز، و قابلیت ضبط صداهای واضح هستند. برخی از میکروفون‌ها دارای پایه‌های قابل تنظیم یا قابلیت اتصال به هدست نیز می‌باشند.

میکروفون های گیمینگ معمولاً به چند دسته تقسیم می‌شوند:

1. میکروفن‌های USB: این نوع میکروفون‌ها به راحتی به سیستم کامپیوتری یا کنسول های بازی متصل می‌شوند و معمولاً کیفیت صدای خوبی دارند. برای استریمینگ و ضبط صدا مناسب هستند.

2. میکروفن‌های XLR: این میکروفون‌ها حرفه‌ای‌تر هستند و نیاز به میکسر یا رابط صوتی دارند. کیفیت صدای بالاتری را ارائه می‌دهند و برای تولید محتوا و استریمینگ حرفه‌ای مناسب‌اند.

3. صدابر هدست: این میکروفون‌ها به طور مستقیم به هدست متصل می‌شوند و برای بازی‌های آنلاین و چت صوتی کاربردی هستند. کیفیت صدا معمولاً به اندازه میکروفون‌های مستقل نیست، اما برای کارهای روزمره کافی است.

ویژگی‌های مهم:

کاهش نویز:صدابر با قابلیت کاهش نویز می‌توانند صدای محیط را به حداقل برسانند.

کیفیت صدا: میکروفون‌های با پاسخ فرکانسی وسیع‌تر، صدای طبیعی‌تری تولید می‌کنند.

طراحی ارگونومیک: راحتی در استفاده برای جلسات طولانی بازی اهمیت دارد.

برندهای معروف:

Blue Microphones: به خاطر میکروفون‌های USB با کیفیت بالا معروف است.

HyperX: میکروفن‌های با کیفیت و قیمت مناسب ارائه می‌دهد.

Razer: معمولاً میکروفون‌های مخصوص گیمینگ با ویژگی‌های جذاب دارد.

redragon: میکروفن ردراگون با ابزار های پیشرفته کیفیت قابل توجه ای دارد.